Φάσες στα λευκάδια & τις καλαμποκιές
03/10/2019Τα τελευταία χρόνια, όπως έχουμε επισημάνει πολλές φορές μέσα από τις σελίδες του περιοδικού, όλο και μεγαλύτεροι πληθυσμοί της φάσας, προτιμούν τα πεδινά, κυρίως της Βόρειας Ελλάδας, ειδικά τις μεγάλες καλλιέργειες με καλαμποκιές ή και σιτηρά ακόμα.
Αυτό γίνεται γιατί η εξασφάλιση της τροφής είναι πολύ σημαντική για όλα τα θηράματα, και όταν η περιοχή διαθέτει και μεγάλες συστάδες από ψηλά δέντρα, εξασφαλίζει και στις φάσες, έναν ιδανικό βιότοπο.
Εδώ ο κυνηγός καλείται να αντιμετωπίσει διαφορετικές συνθήκες, πολύ πιο επιφυλακτικά και “πονηρεμένα” πουλιά και το φυσικό περιβάλλον σίγουρα δεν είναι σύμμαχός του.
Πολύ πιο εύκολα ο κυνηγός θα στήσει το καρτέρι του στην πλαγιά ενός δεντρόφυτου βουνού, παρά στην απέραντη ευθεία του κάμπου, όπου τα πουλιά έχουν τη δυνατότητα να τον εντοπίσουν και να τον αποφύγουν πολύ πιο εύκολα.
Αυτό κάνει την τεχνική στησίματος της φυλάχτρας μας, αλλά και την επιλογή της τοποθεσίας που θα επιλέξουμε, ιδιαίτερα σημαντική για την επιτυχή έκβαση του κυνηγίου μας.
Καρτέρι στα λευκάδια
Εδώ και πολλές δεκαετίες, όπου κάμπος και λευκάδια… Τα μοναδικά δέντρα που συναντάει κανείς σε πεδινές εκτάσεις πλέον στη χώρα μας σε σημαντικό αριθμό, είναι τα λευκάδια, πολλές φορές σε μεγάλες συστάδες γιατί πρόκειται για εσκεμμένες δεντροφύτευσεις, άλλες λιγότερα μαζί με τα πλατάνια κοντά στην κοίτη ενός ποταμού.
Αυτά τα δέντρα, ειδικά όταν υπάρχει κοντά και κάποια πηγή τροφής για τα πουλιά, αποτελούν πραγματικό μαγνήτη… και αυτό γιατί εκτός από σημείο συγκέντρωσης και ξεκούρασης, τους προσφέρουν και άριστο έλεγχο για πιθανούς κινδύνους σε όλη την περιοχή, πράγμα πολύ σημαντικό για ένα τόσο επιφυλακτικό πουλί όπως η φάσα.
Στα μεγάλα και ψηλά δέντρα το καρτέρι μας θα το προσαρμόσουμε κοντά ή κολλητά στον κορμό ενός δέντρου, κατά προτίμηση κάπου στη μέση της συστάδας, για να αποφύγουμε την αλλοίωση της γνώριμης εικόνας που έχουν σχηματίσει τα πουλιά για την περιοχή.
Κάποια “βατσινιά” ή ένας πυκνός κισσός, θα είναι ιδανικός για καλύψουμε ακόμα καλύτερα την παρουσία μας, ενώ καλό θα ήταν για την ολοκλήρωση της να χρησιμοποιήσουμε και “ντόπια” υλικά, που δεν θα ξεχωρίζουν σαν “τη μύγα μέσα στο γάλα”.
Μεγάλη σημασία έχει και ο δικός μας ρουχισμός, που θα πρέπει να είναι κατάλληλος σε καμουφλάζ για την περιοχή, άλλωστε στην αγορά πλέον ο καθένας μπορεί εύκολα να βρει ρούχα με παραλλαγή σχεδόν για κάθε βιότοπο.
Μεγάλη προσοχή χρειάζεται στο ύψος των πουλιών που θα ντουφεκίσουμε, γιατί πολλές φορές το ύψος των δέντρων είναι αρκετά έως και πολύ μεγάλο, με αποτέλεσμα να ξεγελάσει το μάτι και να κάνουμε τουφεκιές σε πουλιά εκτός ορίων.
Καλό επίσης, είναι να ρίχνουμε μονές και επιλεγμένες τουφεκιές σε μεμονωμένα πουλιά και όχι να αδειάζουμε την καραμπίνα σε κάποιο κοπάδι που κάνει γύρους πάνω από τα δέντρα πριν “πιάσουν” και αυτό γιατί τα πουλιά στα πεδινά πολλές φορές έχουν τη συνήθεια να παίζουν όλη μέρα, είτε μονά είτε σε ζευγάρια, είτε σε μικρά κοπάδια των 5-6 πουλιών, δίνοντας σε οποίον έχει υπομονή αρκετές ευκαιρίες.
Ειδικά τις μέρες με παγωνιά και αέρα το θέαμα και η εμπειρία που μπορεί να ζήσει κανείς είναι μοναδικό, για αυτό καλό είναι να αποφεύγουμε τις βιαστικές επιλογές που θα διώξουν μακριά τα πουλιά που υπάρχουν στην περιοχή.
Καρτέρι στα πεδινά
Όλοι μας πολλές φορές έχουμε συναντήσει πουλιά στα πεδινά, και όλοι έχουμε χαλάσει πολλές ώρες στην προσπάθεια να προσεγγίσουμε αυτά τα δύσκολα και καχύποπτα κοπάδια, που με την παραμικρή ενόχληση εξαφανίζονται, εξαντλώντας την υπομονή μας.
Πολλές φορές, παρά την ύπαρξη αρκετών χωραφιών με τροφή, τα πουλιά δείχνουν επίμονα να προτιμούν συγκεκριμένα, αγνοώντας τα υπόλοιπα, γι΄ αυτό η προσεκτική παρατήρηση τις προηγούμενες μέρες είναι πολύ σημαντική.
Σημαντικός παράγοντας στην επιλογή του σημείου που θα στήσουμε τη φυλάχτρα μας, είναι το να γνωρίζουμε την πορεία των πουλιών, δηλαδή από ποια κατεύθυνση θα έρθουν.
Σε καμία περίπτωση δε στήνουμε το καρτέρι μας στο ενδιάμεσο της πορείας των πουλιών προς το χωράφι με την τροφή που έχουμε επιλέξει, ενώ πάντα θα πρέπει να εξασφαλίσουμε καλή ορατότητα ώστε να μπορούμε να δούμε τα πουλιά από μακριά και να αποφύγουμε τον αιφνιδιασμό, χωρίς να γίνουμε αντιληπτοί.
Γνωρίζοντας την πορεία των πουλιών, το καρτέρι μας θα έχει μέτωπο σίγουρα προς αυτήν την κατεύθυνση. Ο λόγος είναι πως οι φάσες, αφού τις τουφεκίσουμε μετά την προσέγγιση τους στο χωράφι, συνήθως φεύγουν από εκεί που ήρθαν, δίνοντας ευκαιρία για δεύτερη και τρίτη τουφεκιά…
Το ύψος της φυλάχτρας, πρέπει οπωσδήποτε να μας προσφέρει κάλυψη όταν βρισκόμαστε σε όρθια θέση, αλλά και όταν είμαστε καθισμένοι πρέπει να έχουμε φροντίσει να έχουμε μικρά ανοίγματα ώστε να έχουμε καλή ορατότητα της γύρω περιοχής.
Σημαντικό είναι επίσης, το καρτέρι μας να παρέχει περιμετρική κάλυψη, γιατί πολλές φορές τα πουλιά όσο και να τα έχουμε παρατηρήσει, έρχονται από διαφορετικές κατευθύνσεις με αποτέλεσμα “καβαλήματα” και γρήγορη απομάκρυνση των πουλιών που πολύ εύκολα θα εντοπίσουν τον κίνδυνο.
Στον κάμπο ο ήλιος δεν είναι σύμμαχός μας, γιατί η σκιά του σώματός μας αλλά και η γυαλάδα της κάννης του όπλου, είναι πολύ εύκολο να εντοπιστούν από τα πουλιά, τα οποία με την παραμικρή υποψία θα αλλάξουν κατεύθυνση και συνήθως θα πάρουν μεγάλο ύψος.
Στον κάμπο, κυρίως στις καλαμποκιές, η επιλογή στις τουφεκιές είναι δύσκολη, συνήθως όποιο μεμονωμένο πουλί ή κοπάδι περάσει σε απόσταση βολής, αποτελεί και στόχο.
Πολύ δύσκολα κάποιο πουλί ή κάποιο κοπάδι, που θα περάσει από πάνω μας ή δίπλα μας, ή ακόμα και να κάτσει στο χωράφι, δε θα μας αντιληφθεί δίνοντάς μας κάποια δεύτερη ευκαιρία.
Σφιχτά τσοκαρίσματα και λίγο πιο χοντρό νούμερο στα σκάγια, χωρίς υπερβολές, θα μας δώσουν καλύτερα αποτελέσματα, γιατί οι περισσότερες τουφεκιές στον κάμπο είναι σε μεγάλες, αν όχι οριακές, αποστάσεις.
Του Ανδρέα Καραγιάννη
